سیسونی ، به تعداد آرا و اعتبار قالیباف ضربه می زند؟ / بازی «تاج و تخت» در هیات رییسه مجلس انقلابی

صبح فردا چهارشنبه ۴ خرداد ماه با پایان دومین سال فعالیت مجلس یازدهم اجلاسیه سوم این دوره از مجلس شورای اسلامی برگزار خواهد شد که مهمترین اتفاق آن انتخابات هیات رییسه مجلس است، انتخاباتی که از مدت‌ها قبل حواشی متعددی به آن مرتبط دانسته می‌شد اما به‌نظر می‌رسد قرار است برخلاف حواشی داغ، با آرامش قابل توجهی برگزار می‌شود تا پیام صلح و آرامش بهارستان‌نشینان را به سپهر سیاسی جامعه مخابره کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از مهمترین انتخاب‌هایی که نمایندگان در این روز خواهند داشت ریاست مجلس است کرسی‌ای که محمدباقر قالیباف در دو سال گذشته با کمترین دردسر بر آن تکیه زد و به نظر می‌رسد برای تصدی آن در سال سوم هم کار سختی در پیش نداشته باشد. علیرغم گمانه‌زنی‌هایی که از چند ماه قبل پیرامون اختلافات اعضای عضو یا نزدیک به جبهه پایداری با رییس مجلس درخصوص طرح‌هایی از جمله «طرح صیانت از فضای مجازی» و «طرح شفافیت آرا نمایندگان» که با طرح شفافیت قوای سه‌گانه جایگزین شد، وجود داشت و حدس و گمان‌ها از رقابت جدی این گروه سیاسی با قالیباف حکایت می‌کرد، ظاهراً بعد از عدم پذیرش کاندیداتوری برای ریاست توسط علی نیکزاد، آن‌ها نیز شانس چندانی برای خود قائل نیستند و این الیاس نادران خواهد بود که بر سر کرسی ریاست با قالیباف رقابت خواهد کرد و شاید بتواند در این مسیر از سبد رأی جبهه پایداری نیز بهره‌مند شود. رقابتی که نتیجه آن از هم‌اکنون قابل پیش‌بینی است و بعید به نظر می‌رسد که تعداد آرا نادران در خوش‌بینانه‌ترین حالت از عدد ۶۰ تجاوز کند.

بیشتر بخوانید:

نکو : نمایندگان نمی خواهند پل پیروزی پایداری های تندرو شوند نماینده تهران: رئیس مجلس مثل رئیس قوه مجریه و قوه قضاییه نیست؛ فقط سخنگوی نمایندگان است ورود نادران به عرصه رقابت برای ریاست مجلس با نامه سرگشاده و تند انتقادی

اما نکته حائز اهمیت برای محمدباقر قالیباف و یاران او در مجلس تعداد آرای سردار برای ریاست سال سوم است، قالیباف که دو سال نخست را با آرا قابل توجهی به ریاست قوه مقننه دست یافته چندان مایل نیست که این اتفاق در سال سوم با کاهش محسوس آرا برای او رقم بخورد تا منتقدانش این مسأله را به ضعف وی در اداره مجلس مرتبط قلمداد کنند. موضوعی که گفته می‌شد از چند ماه قبل به عنوان یکی از گزینه‌ها برای اجلاسیه سوم روی میز جبهه پایداری قرار دارد و زمزمه‌ها از راهروهای مجلس حکایت از این دارد که اعضای پایداری اگر نتوانند در مجلس رقیب مناسب و جدی برای قالیباف بیابند، گزینه رأی ندادن به قالیباف و کاهش آرا وی به کمتر از ۲۰۰ و حتی تا ۱۷۰-۱۸۰ رأی را مدنظر قرار خواهند داد. امری که برخی معتقدند تحقق آن دور از ذهن است و به‌نظر می‌رسد که عملکرد قالیباف در جریان دو طرح مهم «صیانت» و «شفافیت» هر اندازه فاصله میان او و جبهه پایداری را افزایش داده، قالیباف را به کسب رأی فراکسیون مستقلین نزدیک کرده است.

اما بعد از کرسی ریاست جایگاه نایب رییسی مجلس است که مورد توجه قرار دارد، ترکیب نواب رییس در سال دوم دستخوش تغییر شد و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی که در سال نخست نایب رئیس اول مجلس بود از ترکیب هیات رییسه خارج شد، اتفاقی که قاضی‌زاده در نشست خبری انتخاباتی‌اش در جریان انتخابات ریاست جمهوری و در پاسخ‌ به خبرنگار ایلنا تایید کرد که ممکن است به اختلاف‌نظرهای او با برخی بزرگان مجلس مرتبط باشد. با این حال با خروج قاضی‌زاده از هیات رییسه، این نیکزاد بود که جایگزین وی در نایب رئیسی اول شد و کرسی نایب رئیسی دوم را به عبدالرضا مصری واگذار کرد. اکنون شنیده‌ها حکایت از این دارد که در انتخابات سال سوم هیات رییسه مجلس اگرچه ۶ کاندیدا برای جایگاه نواب رییس ثبت‌نام کرده‌اند، اما بعید است از میان چهره‌هایی همچون نصرالله پژمانفر، ابراهیم عزیزی(کرمانشاه) و حمیدرضا حاجی بابایی کسی شانس رقابت با دو نایب رئیس فعلی را داشته باشد و تنها این مجتبی ذوالنوری است که با فعالیت‌های خود طی ماه‌های گذشته شانس این را دارد که یکی از جایگاه‌ها را به خود اختصاص دهد. بر این اساس به نظر می‌رسد جدی‌ترین رقابت برای جایگاه نواب رییس میان مثلث نیکزاد، مصری و ذوالنوری شکل خواهد گرفت و نمایندگان احساس می‌کنند که شاید عبدالرضا مصری در سال سوم نایب رئیس اول باشد تا این کرسی پر تغییرترین جایگاه مجلس نام بگیرد، اگرچه ترکیب نواب رییس احتمالا تغییر نخواهد کرد و تنها جایگاه اول و دوم در میان آن‌ها دست به دست می‌شود.

در جایگاه ناظران هیات رییسه رقابت جدی‌تر می‌شود جایی که در کنار ۳ عضو کنونی یعنی علیرضا سلیمی، محسن پیرهادی و سیدنظام‌الدین موسوی، احتمالا ۵ کاندیدای دیگر داوطلب تصدی این جایگاه هستند. ۵ کاندیدایی که محمدحسین فرهنگی شاخص‌ترین آن‌هاست و درکنار خود محمدرضا دشتی اردکانی( اردکان)، صدیف بدری(اردبیل)، علی رضایی(کنگاور) و علی علیزاده (مراغه) را به عنوان رقیب می‌بیند.

براساس شنیده‌ها دو تن از ناظران کنونی وضعیت نسبتاً متزلزلی در صحن مجلس دارند و این احتمال وجود دارد که فرهنگی با توجه به سوابق و تجاربی که دارد، قادر باشد بر یکی از سه کرسی ناظر در هیأت رییسه تکیه بزند.

اما شاید متراکم‌ترین رقابت فردا بر سر عضویت در هیات رییسه به عنوان دبیر باشد، جایی که برای ۶ جایگاه دبیری در کنار حسینعلی حاجی‌دلیگانی، علی کریمی فیروزجایی، روح‌الله متفکر آزاد، محمد رشیدی، محسن دهنوی و مجتبی یوسفی ۶ دبیر کنونی هیات رییسه، قریب به ۳۰ نفر دیگر از نمایندگان کاندیدا خواهند بود که از جمله شاخص‌ترین کاندیداها می‌توان به احد آزادی‌خواه( ملایر)، روح‌الله نجابت(شیراز)، محمدمهدی زاهدی(کرمان)، ابراهیم عزیزی(شیراز) و علی خضریان (تهران) اشاره کرد.

به‌نظر می‌رسد با توجه به شدت رقابت در کرسی دبیری هیات رییسه ۲ تا ۳ تغییر در این جایگاه رقم زده شود. براین اساس شاید علی خضریان به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های جبهه پایداری در صورت قطعی شدن کاندیداتوری‌اش شانس قابل توجهی برای پیوستن به ترکیب هیات رییسه مجلس داشته باشد و درکنار وی شاید روح‌الله نجابت که جوان‌ترین نماینده دوره یازدهم مجلس است، بتواند به جای یکی از دبیران جوان هیات رییسه (یوسفی، دهنوی و رشیدی) به عضویت هیات رییسه درآید.

با همه این اوصاف می‌توان پیش‌بینی کرد علیرغم شدت رقابت در برخی جایگاه‌ها و یا حواشی قابل توجه که از مدت‌ها قبل تقریباً هر اتفاقی پیرامون نمایندگان مجلس از اختلاف‌نظر بر سر توقف طرح صیانت تا مطرح شدن طرح شفافیت قوای سه‌گانه و حتی حواشی سفر خارجی اعضای خانواده رییس مجلس را به انتخابات هیات رییسه مرتبط می‌کرد، در اجلاسیه سوم نیز شاهد انتخاباتی‌ با حواشی کمتر خواهیم بود و هیات رییسه با تغیراتی کمتر از ۵۰ درصد اعضاء کار خود را در سال سوم ادامه خواهد داد.

21217

کد خبر 1634287

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: مجلس یازدهم محمد باقر قالیباف هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی هیات رییسه مجلس نظر می رسد جبهه پایداری سال سوم نواب رییس نایب رئیس قابل توجه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۰۷۵۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

احتمال انصراف قالیباف از ادامه حضور در مجلس

راه دشوار محمدباقر قالیباف، رئیس کنونی مجلس برای رسیدن به ریاست دوره دوازدهم مجلس بر کسی پوشیده نیست؛ راهی که هاتف صالحی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی اصولگرا، از چهره‎های نزدیک به طیف قالیباف معتقد است، اگر به سرمنزل مقصود نرسد، حتی ممکن است قالیباف قید نمایندگی مجلس را هم بزند.

به گزارش هم میهن، او در گفت‌وگویی، مذاکره و ائتلاف قالیباف با تندروها برای دوره بعدی مجلس را مورد بررسی قرار داد که در ادامه می‎آید:

چرا قالیباف برای ورود به مجلس در انتخابات ۱۴۰۲ با جبهه پایداری ائتلاف کرد؟ به نظر شما این ائتلاف پس از انتخابات هم ادامه خواهد داشت و فراکسیونی در مجلس با حضور شورای ائتلاف نیروهای انقلاب و پایداری شکل می‌گیرد؟

برخی رفتارها پراگماتیسمی است که متناقض به نظر می‌رسد اما در ساحت سیاست یک امر مرسوم و طبیعی است. یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های جبهه پایداری، مخالفت با محمدباقر قالیباف است. قالیباف هم تاکنون سر سازگاری با جبهه پایداری نداشته است. اما در انتخابات مجلس ۱۴۰۲ این دو با هم ائتلاف کرده و لیست واحدی را تشکیل دادند. اگر جبهه پایداری رویکرد ایدئولوژیک دارد چرا این اتفاق افتاد؟

جبهه پایداری در سال‌های اول (۱۳۹۰) که از احمدی‌نژاد جدا شد جزوه‌ای به نام «استقامت در منطقه ممنوعه» را منتشر کرد. اما جبهه پایداری نتوانست به این استقامت پایدار بماند. جبهه پایداری بر این عقیده بود که هر کسی را در حلقه خود نپذیرد و بر این عقیده است که علی لاریجانی، حسن روحانی، محمود احمدی‌نژاد و به‌ویژه قالیباف را نپذیرد.

قالیباف از دید جبهه پایداری یک تکنوکرات غیرانقلابی است. در این سال‌ها هم تخریب قالیباف توسط این جریان انجام شد. اما برای رسیدن به پیروزی در میدان انتخابات گاهی لازم است که با دشمن هم ائتلاف شود که به‌عنوان پراگماتیسم شناخته می‌شود و مماس با اپورتونیسم (فرصت‌طلبی) است. رفتار جبهه پایداری در طول این سال‌ها فرصت‌طلبانه بوده است.

پراگماتیسم (عملگرایی محض) و اپورتونیسم (فرصت‌طلبی) نسبتی با مبانی ایدئولوژیک جبهه پایداری و استقامت در منطقه ممنوعه ندارد و این نشان می‌دهد جبهه پایداری از مبانی و ارزش‌های اولیه خود دور شده است. چراکه قالیباف عوض نشده و اتفاقاً طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ بیشتر از مبانی جبهه پایداری دور شده است.

قالیباف چرا تن به ائتلاف با جبهه پایداری داد با وجود آنکه می‌دانست این طیف او را تخریب کرده است؟

این کیاست قالیباف بود. او در تعامل با جبهه پایداری، دشمن یک دهه اخیر خود را به یک دوست تاکتیکی تبدیل کرد.

قالیباف مجبور است برای حفظ ریاست در دوره آینده مجلس با تندروهایی بر سر میز مذاکره بنشیند که او را در انتخابات مجلس در سال ۱۴۰۲ و پس از آن تخریب کرده‌اند. شما این مذاکرات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظر من قالیباف دو رقیب اصلی و جدی دارد؛ یکی جبهه رادیکال نوپدید در مجلس دوازدهم و دیگری دولت سیزدهم. من اصلاح‌طلبان را رقیب قالیباف نمی‌دانم. یقیناً طیف میانه‌رو و معتدلان راه‌یافته به مجلس دوازدهم قالیباف را دشمن خود نمی‌دانند و براساس پراگماتیسم مجبورند بین قالیباف با افرادی مانند ذوالنوری، رسایی، آقاتهرانی و… قالیباف را ترجیح دهند. قالیباف باید حلقه خود را با جبهه رادیکال نوپدید در مجلس دوازدهم تنظیم کند و با دولت سیزدهم مواجهه تعادل‌بخشی را در پیش بگیرد.

چرا حامیان دولت سیزدهم رقیب جدی قالیباف محسوب می‌شوند؟

قالیباف برسر دوراهی گیر کرده بود و اتاق فکر او به این نتیجه رسیدند که در صورت شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴، نباید در انتخابات مجلس ۱۴۰۲ شرکت کند و فرصت را برای سامان‌بخشی سرمایه اجتماعی خود هزینه کند. در غیراین‌صورت باید برای کسب کرسی ریاست مجلس وارد انتخابات مجلس ۱۴۰۲ شده و فاتحه ریاست‌جمهوری را برای ۴ سال می‌خواند.

تصمیم این بود که قالیباف همچنان رئیس مجلس باقی بماند و اگر قرار است کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، در سال ۱۴۰۸ وارد این کارزار شود اما جریانی که دولت سیزدهم را در دست دارند، به‌نوعی موتلف با قالیباف بودند چراکه قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ به احترام آقای رئیسی کنار کشید و در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ نیز به احترام رئیسی وارد انتخابات نشد. اما دولت قدردان این اقدام قالیباف نبوده، او را دیگری دانستند و تمام تلاش خود را می‌کنند تا قالیبافِ رئیس تضعیف‌شده‌ی مجلس دوازدهم باشد و احتمال ورود قالیباف به رقابت ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ را به صفر برسانند. به همین دلیل است که دولت از جبهه پایداری پشتیبانی می‌کند.

مگر جبهه پایداری در انتخابات مجلس با قالیباف ائتلاف نکرده است؟

جبهه پایداری در انتخابات با قالیباف ائتلاف کرد اما به محض اتمام انتخابات مجلس، در زمین قالیباف بازی نکرد و به رقیب قالیباف برای کسب کرسی‌های مجلس تبدیل شد. این به دلیل آن است که رفتارهای پراگماتیسم کوتاه‌مدت و غیرقابل تحلیل است. در حقیقت نگاه‌ها بلندمدت و ایدئولوژیک نیست بلکه زودگذر است برای کسب هدف‌های حداکثری. قالیباف باید مراقب رفتارهای جبهه نوپدید رادیکال‌ها باشد، چراکه رقیب اصلی قالیباف است. این جبهه در ماه‌های آینده منتقد قالیباف و همچنین دولت ابراهیم رئیسی می‌شود.

با این تفاسیر قالیباف می‌تواند با جبهه نوپدید بر سر ریاست مجلس ائتلاف کند؟

کاری بسیار سخت است. با این وجود نگاه معتدلان و عقلای مجلس به ریاست قالیباف مثبت است. سایر ارکان حاکمیت نیز ریاست مجلس قالیباف را به ریاست تندروها ترجیح می‌دهند چون قالیباف قابل کنترل و مدیریت است که رفتارهایی قابل پیش‌بینی دارد. اما جبهه پایداری غیرقابل پیش‌بینی است و تصمیمات یک‌شبه اتخاذ می‌کند. اگر رئیس مجلس از این طیف باشد، دود آن به چشم مجلس، مردم و حاکمیت می‌رود. این انتخاب بین بد و بدتر است و عقل حکم می‌کند که «بد» را انتخاب کنند.

بعضی از افراد با جبهه پایداری و لیست شانا وارد مجلس نشدند، بلکه با حمایت امنا و رائفی‌پور به بهارستان رسیدند. این افراد چه رویکردی را در رابطه با قالیباف در پیش خواهند گرفت؟

در ادبیات سیاسی امروز کشور مراد از جبهه پایداری صرفاً تشکیلات سیاسی نیست، بلکه تفکر پایداری است. این همان تفکر رادیکال نوپدید در ساحت سیاست جمهوری اسلامی ایران است که قواره‌ای ندارد و مشمول رفتارها، نگرش‌ها و تصمیم‌های پارادوکسیکال است. بنابراین این افراد هم جزو پایداری محسوب می‌شوند و از لحاظ تفکری مماس با جریان پایداری قرار می‌گیرند. همان خطری که قالیباف از جانب جبهه پایداری حس می‌کند از سوی این افراد هم احساس می‌شود.

از نظر قالیباف تمام این افراد یک جریان هستند بنابراین باید تقابل تنظیم‌گر یا مواجهه تعادل‌بخش با این افراد داشته باشد. یعنی وارد دعوا با آن‌ها نشود و تقابل آشکاری نداشته باشد. زمان انتخابات ۱۴۰۲ بی‌تقوایی‌هایی در عرصه رسانه انجام و اسنادی منتشر شد و حاکی از آن است که ساحت سیاست (رفتارهای سیاست‌ورزی منتهی به انتخابات) در شرایط کنونی کشور ناپاک و آلوده است و اخلاق‌مدارانه نیست.

منظور از تعادل‌بخشی این است که قالیباف به سهم‌خواهی‌ها و امتیازات تندروهای مجلس دوازدهم پاسخ دهد؟

قالیباف در این شرایط باید رفتار پراگماتیسم از خود نشان دهد و دشمن را تبدیل به مخالف کند و ضدیت را از دشمن بگیرد. مخالف را به منتقد و منتقد را به کنشگر خنثی و سپس دوست خود تبدیل کند.

در این مدت کوتاه قالیباف می‌تواند این راه پیچیده را طی کند تا رئیس مجلس باقی بماند؟

کار بسیار سختی است. قالیباف نسبت به کنشگران دیگر (رؤسای سابق قوا) یک مؤلفه مثبت دارد. قالیباف همچنان در درون ساختار جمهوری اسلامی قدرت و ظرفیت کنشگری دارد، بنابراین باید نقش میانجی را در مواجهه با این طیف رادیکال ایفا کند. در درون ساختار سیاسی فقدان حلقه میانجی بین حاکمیت و مردم محسوس است و قالیباف می‌تواند این نقش را ایفا کند.

اما قالیباف در دوره دوازدهم چهارمین منتخب تهران است؛ آن‌هم در انتخاباتی که مشارکت در حداقل خود قرار داشت. قالیباف بدون داشتن پشتوانه مردمی می‌تواند مطالبات آن‌ها را دنبال کند؟

اگر قالیباف تغییری در رویکرد خود در قبال مردم نشان دهد شکی نیست که مورد اقبال مردمی قرار می‌گیرد.

اگر این تغییر را در رویکردش ایجاد کند چطور تندروها را از خود راضی نگه می‌دارد؟

سختی کار همین است. قالیباف باید طوری رفتار کند که با مشکل مواجه نشود.

اما این پروسه بلندمدت است و به انتخاب ریاست مجلس دوازدهم نمی‌رسد.

بله. این پروسه بلندمدت است و راهی برای ورود به ریاست‌جمهوری ۱۴۰۸ است. موضوع این است که وجاهت شخصی (با افشاگری‌های جبهه پایداری در انتخابات مجلس) و آینده سیاسی قالیباف در معرض خطر است. بنابراین قالیباف باید تکلیف خود را مشخص کند. قالیباف در این دو ماه (تا انتخابات ریاست مجلس دوازدهم) می‌تواند تنها نظر معتدلان و اصلاح‌طلبان راه‌یافته به مجلس را جلب کند و راه سختی در این خصوص ندارد.

به نظر شما قالیباف می‌تواند ریاست مجلس را به دست آورد؟

من ریاست قالیباف در مجلس دوازدهم را تقریباً قطعی می‌دانم. اما تمام سعی جبهه پایداری و دولت این است که قالیباف رئیس مجلس نشود اگر هم به ریاست رسید، رئیس مجلس تضعیف‌شده‌ای باشد تا خطر قالیباف در انتخابات ریاست ۱۴۰۴ را کاهش دهند تا به‌عنوان رقیب مقتدری مطرح نشود. قالیباف خطری بالقوه برای ابراهیم رئیسی محسوب می‌شود چراکه شرایط ریاست‌جمهوری را دارد و همیشه دوست داشته که سکان ریاست‌جمهوری را به دست بیاورد.

اگر قالیباف در دوره دوازدهم رئیس مجلس نشود، به‌عنوان یک نماینده چه رویکردی را در پیش می‌گیرد؟

اگر فرض کنیم قالیباف رئیس مجلس دوازدهم نشود و به‌طور ناپلئونی این کارزار را ببازد؛ قالیباف نماینده مردم تهران در مجلس می‌شود و باید ۴ سال درگیر راهروهای مجلس شود. آیا قالیباف این شرایط را می‌پذیرد؟ قطعاً خیر. شکی نیست که قالیباف از مجلس انصراف می‌دهد و آماده انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۸ می‌شود.

یعنی ۵ سال در هیچ مسئولیتی به کار گمارده نمی‌شود؟

به هر حال او در یکی از نهادهای حاکمیتی مانند ستاد اجرایی فرمان امام (ره)، بنیاد مستضعفان یا مراکز دیگر حاکمیتی مسئولیت قبول می‌کند و در این ۵ سال فرصت دارد تا سرمایه اجتماعی خود را افزایش دهد و برای حضور در انتخابات ۱۴۰۸ آماده شود.